آق ابول

روایتی از استاد سید عباس اسماعیلی طبا

"شخصی بود به نام سید ابوالفضل که مردم به اختصار او را «حاج ابول»  صدا می‌زدند. قد بلند و صدای رسایی داشت. کلاه سبز و قبای سنتی به تن میکرد. اهل چاوشی‌خوانی و ذکر بود. هر شب، پیش از نماز در مسجد امام حسن عسگری جلو می‌آمد و با صدای بلند می‌گفت: «مسلمان‌ها، یک صلوات بفرستید!» همه صلوات می‌فرستادند. بعد دستانش را بالا می‌برد و با لحن خاصی می‌گفت:«ای خدایی که آسمان‌ها را بی‌ستون نگه‌داشتی، حاج‌آقا روح‌الله را در نجف نگه‌دار!»همه می‌گفتند: «الهی آمین.» این کار هر شب او بود. 

رئیس شهربانی دستور داده بود: «این فرد را بگیرید و بیاورید ببینیم چه می‌گوید.» نمی‌دانم دقیقاً او را به شهربانی برده بودند یا در خیابان بازداشت شده بود. اما نقل بود سرهنگ صادقی، رئیس شهربانی به او گفته بود: «مردک، این‌ حرفها چیه میگی؟» پاسخ داده بود:«مگر چه می‌گویم؟ می‌گویم خدایی که آسمان‌ها را بی‌ستون نگه داشتی حاج‌آقا روح‌الله را در نجف ...» وقتی رسیده بود به آن بخش معروف و حساس جمله سرهنگ فریاد زده بود: «خفه شو!» و در همین لحظه، آق ابول سیلی محکمی به گوش سرهنگ زده، طوری که سرهنگ همان‌جا نقش زمین شده بود.

مأموران با باتوم به جانش افتاده و او را دستگیر و به زندان انداختند. نقل بود روز اول، وقتی برایش ناهار برده بودند گفته بود:«این نیم‌قورت من است، دو قورت دیگر باقی است که بشود دو قورت و نیم! قابلمه بیاورید، این چیست که دادید؟» همسر رئیس شهربانی از ترس اینکه سید بچه‌هایش را نفرین کند، برای او از خانه قابلمه غذا می‌فرستاد؛ ظهر و شب غذا برایش می‌آوردند. هفت یا هشت روز در بازداشت نگهش داشتند، و بعد آزادش کردند.  

گاهی که با ماشین از سر بازار رد می‌شدم، ایشان را سوار می‌کردم و تا میدان هفت‌تیر می‌بردم. یک بار با شوخی پرسیدم: «حاج آقا، کتک هم خوردی؟» با همان لبخند خاصش گفت: «من همه‌چیز را زیاد می‌خورم... کتک هم زیاد خورده‌ام!» بعد، نگاهش را به آسمان دوخت و گفت: « طوری نیست... خدا آقا را نگه دارد»."

تاریخ شفاهی استاد سید عباس اسماعیلی طبا (از مجموعه خاطرات در دست تدوین مرکز اسناد انقلاب اسلامی)

سید عباس اسماعیلی طبا

هم‌رسانی

---

مطالب مرتبط